Niet bij het geld wat ik uitgeef.
Niet bij wat ik eet.
En niet bij hoe ik mijn tijd of energie spendeer.
De laatste weken viel ik terug op wat essentieel was.
Mijn vriend was flink ziek, dus zorgde ik voor het gezin. Tussen de bedrijven door werkte ik aan lopende opdrachten en de Master Jar Plancursus.
Ik ging maar één keer over mijn limiet, die moest ik bekopen met een migraineaanval.
Inmiddels voelt mijn vriend zich een stuk beter en heb ik alleen nog een lichte keelontsteking.
Zojuist voelde ik me opeens heeeel eventjes schuldig. Over dat ik niet zoveel gedaan had als ik eigenlijk van plan was geweest. Maar dat liet ik net zo snel van me afglijden als dat het opkwam.
Ik doe niet meer aan schuldgevoel. Ik ben klaar met mezelf onderdrukken.
En als het schuldgevoel tóch om de hoek komt, dan weet ik: die hoge eisen komen niet vanuit mezelf, maar vanuit de maatschappij.
En ik ben klaar om dit met veel meer mensen te delen.
Maar ik blijf nog even met het grootste gedeelte van mijn aandacht, tijd en energie bij mijn gezin. Want als ik nu te snel doorga, val ik zo weer terug.
Daarom alvast deze post. Om je stof te geven om over na te denken.
De Master Jar is meer dan plannen en uitvoeren. Het is gedachtegoed dat je helpt om los te komen van onhaalbare maatschappelijke / sociale verwachtingen. Één taak per keer. Hoe? Dat leer je in de Master Jar Plancursus.
Deze post verscheen eerder op het Instagram account van The Master Jar. Klik hier om naar de post te gaan.