Deze Master Jar blog schrijf ik in twee delen. Het eerste deel op maandagochtend en het tweede deel later vandaag of morgen. Dat doe ik heel bewust, omdat ik je wil laten zien hoe ik mijn eigen lessen in de praktijk breng.
De les: Weeg een beslissing niet puur op de uitkomst.
De praktijk: 10 minuten geleden heb ik een bod uitgebracht op een huis!
In mijn coachpraktijk zie ik veel mensen die een beslissing wegen puur op de uitkomst. Is de uitkomst gewenst, dan heb je de “juiste” keuze gemaakt. En is de uitkomst ongewenst, dan heb je een “foute” keuze gemaakt.
Er zitten helaas een paar valkuilen in deze manier van beslissingen wegen:
We nemen hierin niet mee dat we in een wereld van imperfecte informatie leven, waardoor we voor drogredenen vallen.
We houden geen rekening met geluk, als een belangrijk element van succes.
Een manier om hiermee om te gaan, is een beslissing in drie delen knippen.
De keuze Het moment dat je de beslissing neemt met de (imperfecte) informatie die je op dat moment hebt.
De uitvoering Het moment waarop de beslissing door geluk wel of niet jouw kant op valt.
De uitkomst Het moment waarop de uitkomst van de keuze zichtbaar wordt.
Zoals ik net al zei heb ik zojuist een bod op een huis uitgebracht.
Bij het vorige bod maakten we de (weloverogen) keuze om onze maximale financiële ruimte te bieden. In de uitvoering viel het geluk niet onze kant op, omdat iemand anders een hoger bod deed. Dus toen de uitkomst was dat ons bod werd afgewezen, wisten we dat we geen andere keuze hadden kúnnen maken.
Bij dit huis is het anders, omdat de vraagprijs aanzienlijk lager is. Maarja, die huizenmarkt hè. We willen ons niet gek laten maken, maar we willen óók heel graag in de buurt van familie wonen. Helemaal nu die kleine onderweg is (bijna 19 weken zwanger).
Dus ik knip onze beslissing op in delen
We maakte de keuze om te overbieden op dit huis. De (imperfecte) informatie waar we onze keuze op hebben gebaseerd: Het bedrag wat we kunnen lenen van de bank, het bedrag wat we maandelijks aan hypotheek willen betalen (is minder dan we mogen lenen), hoeveel de zonnenpanelen die al op het nieuwe huis zitten naar verwachting zullen opleveren, dat het huis super instapklaar is, dat het alle ruimte heeft die we nodig hebben (en meer), dat we een fijn gevoel bij het huis hebben, dat het dichtbij vrienden/familie/ov/faciliteiten is, de informatie van kadaster.nl en kadasterdata.nl, dat we er minstens 5 jaar willen wonen, dat we geen overdrachtsbelasting hoeven te betalen, de stapel met onze afgewezen biedingen, de verwachte verkoopprijs van ons appartement, de kosten van de ver-/aankoop, dat we nog ruimte hebben om binnenkort een elektrische auto te rijden, dat er waarschijnlijk ruimte blijft om voor de bevalling nog op vakantie te gaan en hoeveel energie het kost om steeds weer te kijken, opnieuw te moeten kijken/berekenen/bieden en dat we daar écht geen zin in hebben.
De uitvoering… die schrijf ik later, want ik weet nog niet of het geluk onze kant of de andere kant op valt. We hebben een serieus bod gedaan en hebben écht het gevoel dat dit wel eens zou kunnen lukken. Maar it’s out of our hands now. (De volgende dag) Het is dinsdagmidddag. In de tussentijd hebben we een belletje van de makelaar gehad. Helaas is ons bod niet geaccepteerd, omdat er meer geboden is tegen betere voorwaarden.
De uitkomst: we hebben helaas nog steeds geen huis in Brabant.
Mijn brein schoot de afgelopen 24u alle kanten op. “We hadden meer moeten bieden!” “Dit hadden we kunnen weten. We hebben onze tijd verspild.”
We zijn geneigd om de waarde van een beslissing te wegen op de uitkomst. Wat misschien logisch lijkt, maar in de praktijk niet werkbaar is. Ik schreef hier al eens een post over met een stoplicht voorbeeld. En in de Master Jar podcast van 4 april 2022 leg ik het concept uit aan de hand van (de spijt die ik heb gevoeld bij) de beslissing om een appartement in Haarlem te kopen en de investering van $22.500 die ik deed in mijn bedrijf, maar waar ik door mijn energiegebrek bijna geen gebruik van heb kunnen maken (klik hier om te luisteren).
Tip van Tiff: gun jezelf wat liefde wanneer je merkt dat je twijfelt of een keuze wel de juiste was.
Tiffany is Master Jar coach in wording, zie hier haar voorstelpost op Instagram.
Ik ben met 3 studies gestart en ben na 8,5 jaar, zonder een diploma te behalen, gestopt. Ik voelde me in het begin ontzettend opgelucht, want eindelijk was die strijdbijl begraven en kon ik ademen. Maar het leven werd niet opeens magisch beter. De druk die ik tijdens studeren kon ervaren, ervaar ik nu soms nogsteeds. En dan denk ik wel eens “Corona lijkt nu écht voorbij, moet ik het niet toch nog een laatste keer proberen?”. Dan herinner ik mezelf eraan dat twijfelen na het maken van een keuze normaal is en ik op het moment van kiezen heb gedaan wat mij het beste leek.
Deze blog werd eerder verstuurd als nieuwsbrief. Wil je deze berichten als nieuwsbrief krijgen? Schrijf je dan via deze link in voor de Master Jar Mail.
Comments