Gisteren liep ik buiten met mijn hondje Padmé. Ik zag een man met zijn been in het gips op krukken. Hij stond te kletsen met een buurman. In het voorbij wandelen hoorde ik dat de man op krukken het wel lekker vond dat hij even wat minder hoefde.
Mijn hart huilt om de mensen die iets moeten breken voordat ze zichzelf rust kunnen of willen gunnen.
Één van de vele redenen dat ik Dé Master Jar Plancursus heb ontwikkeld. Ik wil je niet alleen helpen met productiever werken, ik help je ook met ontspannen en rusten. Zodat je niet eerst een been hoeft te breken om een stapje terug te zetten (pun intended 🙃).
Deze post is afgeleid van een post die eerder op instagram stond. Klik hier om naar de post te gaan.
Comments